Forte Jafferau

De Stella Alpina laten we achter ons en we vervolgen onze trip.
We rijden naar Bardonnechia om daar water en eten in te slaan voor deze dag. 
Vandaag gaan we naar het Forte Jafferau wat op 2800 meter ligt. Al gauw blijkt deze route wel iets pittiger te zijn dan die van gisteren. Grotere en vooral ook meer losse stenen en de hellingen zijn vele malen steiler. De eerste steile helling neem ik dan ook veel te traag en in een te hoge versnelling waardoor ik halverwege stil val. Om m'n koppeling te sparen besluit ik om terug naar beneden te gaan en het opnieuw te proberen. Deze keer lukt het wel door hem in z'n eerste versnelling naar boven te rijden er daarmee goed op toeren te houden. De uitdaging zit hem nu meer in de krappe haarspeldbochten die direct opgevolgd worden weer een nieuwe steile helling verder naar boven, vaart houden dus! Na 2 uur rijden en nieuwe ervaringen rijker zijn we helemaal op de top bij het fort. Enkel missen we Noël. Die blijkt linksaf naar beneden te zijn gereden waar wij rechtsaf verder omhoog zijn gegaan. In de verte zien we hem rijden. We besluiten toch even de tijd te nemen voor wat mooie foto's nemen en van het uitzicht te genieten voor we weer naar beneden gaan. Het voordeel is dat je niet heel veel kanten op kan dus we hebben Noël zo weer gevonden. Via de route waar Noël linksaf sloeg gaan we verder naar beneden en bij het eerste lager liggende fort wat we tegenkomen staat onze reismakker op ons te wachten. Met z'n drieën vervolgen we onze weg naar beneden die via deze kant van de berg een stuk minder uitdagender blijkt te zijn. Eenmaal bij het begin van de lus aangekomen rijden we het laatste hobbelige stuk naar beneden en besluiten we ergens in een dorpje iets te eten en te drinken. Omdat het inmiddels is gaan regenen en het morgen ook de hele dag gaat regenen als we de voorspellingen mogen geloven, besluiten we voor vannacht een hotel te pakken zodat we morgen niet nat hoeven in te pakken. Voor 20 euro de neus hebben we overnachting en ontbijt gereserveerd. En voor een paar euro extra hebben we een heerlijke hertenragout als diner.

Let it snow

Rond een uur of 08:00 is het tijd om op te staan en de spullen te pakken. Alle accu's van telefoons drone's, camera's en powerbanks hebben de hele nacht aan het infuus gelegen dus ook die kunnen er voorlopig weer tegenaan. Nog even goed ontbijten en dan bepakken we onze stalen rossen met de bagage die we mee hebben. Nog voor we echt onderweg zijn zijn we al zeiknat. Dus het belooft een mooi pittig dagje te worden.

Als we onderweg gaan ruilen we het asfalt al snel in voor het onverhard en ook vandaag lijkt het af en toe alsof we bijna verticaal omhoog moeten. Enkel nu als extra uitdaging dat het flink doorregent. Maar dat noemen ze avontuur!

Na een tijdje naar boven te hebben geploeterd kom ik aan bij een huis aan waarvandaan iemand me wat vreemd staat aan te kijken vanaf z'n balkon. Hij zal vast gedacht hebben. Wat moet die motorrijder hier onder deze slechte omstandigheden. Ook merk ik dat ik de andere twee mis en besluit ik terug te rijden. Als ik bij de andere twee kom blijkt Noël de motor al twee keer neergelegd te hebben en er zijn buik aardig vol van te hebben. Offroad rijden is leuk, maar op deze manier zo offroad de bergen in is niet zijn ding blijkt. Na wat overleg besluiten we dat onze wegen zich hier scheiden. Noël die rijdt via het asfalt naar de Middellandse Zee. En Rick en ikzelf blijven de TET route door de bergen volgen.

Een half uur nadat we van Noël afscheid hebben genomen begint het op onze route te sneeuwen. En dat is toch best een bijzonder voor je gevoel. Aangezien het hoog zomer is en we gisteren nog in de volle zon reden. 

Gelukkig had ik vanmorgen m'n winterhandschoenen al aangetrokken echter rijdt Rick nog steeds met z'n doorwaai zomer handschoenen. En die heeft dat geheel begrijpelijk na een tijdje wel gehad met de kouwe klauwen. Maar als de nood het hoogst is is de redding nabij. En komen we een berghut tegen waar wat auto's geparkeerd staan. Dus daar besluiten we maar eens te gaan kijken. Lichtelijk verbaasd over dat wij onder deze omstandigheden binnentreden krijgen we wat te drinken hier en mogen we zelf de kachel aanmaken om een beetje op te warmen en op te drogen.

Wat betreft de kleding is alles van binnen gelukkig nog droog enkel de handschoenen van ons beide zijn behoorlijk doorweekt. Dus deze proberen we zo goed mogelijk te laten drogen bij de kachel. Maar na een uur blijkt dit weinig effect te hebben gehad. We besluiten eieren voor ons geld te kiezen en maar gewoon weer door te gaan. De drankjes rekenen we af en al snel zijn we weer onderweg. Twee keer komen we nog een groep met 4x4's tegen. En dan zijn de paden ineens behoorlijk smal. Voorzichtig passeren we elkaar om een paar bochten verderop een hele kudde Alpen koeien tegen te komen. Hier is het een kwestie van stil blijven staan en wachten tot al het vee om ons heen weg is voor we weer verder kunnen. Inmiddels hebben we ook de sneeuw weer ingeruild voor regen en het gravel voor asfalt. We passeren nog een paar kleinere passen en dan is het ook wel echt tijd om eens te gaan lunchen. We bestellen wat panini's drinken wat, Rick die breid nog even een bruine trui zoals inmiddels gewoonlijk na de lunch en dan vertrekken we weer. Inmiddels hebben we een kilometer of 130 gereden en we willen nog wel even een slag maken om Noël over een paar dagen niet te lang hoeven laten wachten.

Gelukkig begint het ook langzaam om te klaren dus dat geeft voldoende motivatie om nog ff door te knallen. Ook willen we vandaag door een steenmijn heen rijden aangezien dat morgen niet schijnt te kunnen. Als we de mijn betreden is dat wel echt een bijzonder gezicht, je kan heel mooi zien waar ze de grote plakken natuursteen gezaagd hebben. Gelukkig niemand aan het werk en we kunnen er rustig doorheen rijden.

Als we even later de mijn weer verlaten gaan we snel een plek zoeken om te kunnen overnachten want inmiddels is het al 19:00 dus het wordt wel tijd. Rick ziet links langs de weg een verlaten huisje met een mooi gazonnetje wat ook nog een helemaal vlak blijkt te zijn. De perfecte plek om te overnachten dus. En met echt een fantastische uitzicht over het Italiaanse laagland. We kunnen zelfs de stad waar Noël verblijft zien liggen in de verte (een km of 30/40 verderop). De tentjes worden weer opgezet en de handschoenen worden te drogen gehangen. En terwijl we genieten van de gevriesdroogde maaltijden zien we de laatste bewolking verdwijnen. Het was een fantastische dag! Vanmorgen nog in de sneeuw met de temperatuur op het vriespunt. Maar morgen beloofd weer dik boven de 25 graden te worden!

Een berg vol zwijnen

Na een heerlijk nachtje slapen rijden we rond 10 uur weer weg. Eerst moeten we weer door de steenmijn die gesloten zou zijn doordeweeks. Maar eigenwijs als we natuurlijk zijn zijn gaan we het toch maar proberen. En zoals gehoopt hadden kunnen we gewoon doorrijden. Tegen 12e komen we in een groter dorp aan. Echter kunnen we nou niet meteen een supermarkt ontdekken. Dus als we de plaatselijke veldwachter voorbij rijden spreekt Rick deze aan om eens te vragen waar we die kunnen vinden. We mogen achter hem aanrijden, en in volle vaart worden we naar de supermarkt begeleid. Inmiddels hadden we aardig honger gekregen dus het is maar goed dat hij een beetje gas gaf. Hierna zijn we snel weer doorgereden want we hebben weer de nodige km's op de planning staan voor vandaag, zodat we de laatste dag van de TET het rustig aan kunnen doen en op tijd bij de Middellandse zee arriveren. 
Ook vandaag gaan we weer naar grote hoogtes en hebben we de verboden in te rijden borden toch maar even genegeerd om de rode lijn op de garmin te kunnen blijven volgen. En daardoor kom je wel weer op de mooiste plekjes geweest waar je anders niet zomaar komt. Ook heeft Rick nog een lumineus idee om ergens een paadje af te snijden door een flinke plas. En ja hoor daar staan we allebei, vast! Gelukkig niet voor heel lang want 10 minuten later hebben we de duikboten al weer los en kunnen we verder. tegen 19:00 vinden we een prachtige plek om de nacht door te brengen. De top van een heuvel, redelijk vlak en niet dichtgegroeid. En onderaan de heuvel ligt ook nog een flinke bos hout. Daar kunnen we een mooi kampvuur van maken. Na een paar keer heen en weer rijden hebben we genoeg hout boven liggen en kan het vuur worden aangestoken.
Ons eten smaakt weer prima, dus met een gevulde maag gaan we de tentjes in. Een klein half uurtje later worden we echter opgeschrikt door geluiden. En wat blijkt. Er wandelen hier blijkbaar allemaal zwijnen rond. En dat is toch wel een ding als je moet plassen. Uiteindelijk lukt het om in slaap te vallen en dat voor morgen te bewaren.

Morgen hebben we nog 150 km te gaan en dan zijn we aan de Middellandse Zee waar Noël al is en plekjes op een camping heeft gereserveerd!

Op naar de Middellandse Zee

Vandaag lijkt een kort en snel ritje te worden. We hebben nog een kilometer of 150 te gaan dus dat wordt appeltje eitje.

Wat op deze etappe vooral de toon lijkt te zetten zijn de grote stenen. Heel veel stenen…. We hebben kilometers lang lopen trillen nu en er lijken er nog een hoop aan te komen. Zelfs zo erg dat het voor spatbord van de Kawasaki is los komt te zitten. En ik m'n dopper ben verloren omdat het zakjes waar die in zat is afgescheurd van m'n zadeltassen. Maar ondanks deze kleine haperingen hebben we ook weer over prachtige passen gereden en voor het eerst kwamen we daar ook andere motorrijders tegen. Wat wel apart is dat we bij één van de passen moeten betalen. Dat hadden we nog niet meegemaakt tot nu toe. Maar na de paar euro te hebben afgerekend mogen we weer verder. Ergens in de route van vandaag zit ook nog een versperring in de vorm van een afgebroken rotsblok, waar precies weten we niet dus er omheen wordt lastig. Als we dan bij de versperring aankomen blijken we er gewoon overheen/langs te kunnen. Dus dat is ook weer opgelost. Uiteindelijk na uren over grote keien gereden te hebben komen we aan op het asfalt en kunnen we het laatste stukje lekker doorrijden. Rond een uur of 17:00 zien we de Middellandse Zee. En dat is wel een lekker gevoel. We hebben het geplande stuk TET uitgereden. Snel rijden we door naar de camping, zetten de tenten op op het door Noël al gereserveerde stukje grond. En lopen vervolgens de trap af richting de terrassen waar we onze maat weer zien na 2 dagen. Welverdiend gaan we aan de pizza en nemen we nog een duik in de zee. En daarna snel naar bed.

Route des Grandes Alpes

We hadden gister al besloten dat we de ochtend allemaal even voor onszelf zouden invullen. Ook wel ff lekker. Rick gaat z'n motor ff ergens gaan wassen. En ik wil graag nog even naar Monaco. Om een uur of 7 was ik zoals gewoonlijk weer wakker. Dus al m'n spullen maar vast ingepakt en op naar het station zodat ik met de trein naar Monaco kan. 10 minuten nadat ik in Menton de trein heb gepakt sta ik al in Monaco. Met behulp van Google maps en wat tips die ik had gekregen loop ik een flink eind door Monaco heen. De opvallende dingen zijn hier dat je motorrijles gewoon in je T-shirt krijgt. Helikopters af en aan vliegen en ze een soort van gazon politie hebben die fluitend naar je toe komen als je over het gras heen loopt. Verder is het vooral leuk om het allemaal eens een keer te zien. Ik sluit af op de rots waar het paleis staat wat wel erg mooi is. Leuke kleine straatjes en perfecte parkjes met uitzicht op de zee. Rond 12:30 ben ik weer terug op de camping. Nog ff snel douchen en daarna vertrekken we weer richting het noorden over de Route des Grandes Alps. Rick vergeet alleen bij het wegrijden dat hij de accu van de drone nog aan z'n motor aan het opladen is dus die sleept hij de eerste paar honderd meter mee om daar vervolgens achter te komen en terug te moeten rijden omdat hij de accu ergens verloren is. Gelukkig vindt hij de accu en kunnen we weer snel verder. Daarna wordt het vooral nat. Flinke buien en onweer hangen tussen de bergen. Gelukkig wordt het tegen de avond wel weer droog. Rond 19:00 vinden we een rifugee (berghut) waar je voor 40 euro kan overnachten met diner en ontbijt maar Rick en ik voelen daar eigenlijk niks voor. We zouden kamperen dus dat gaan we doen ook! Plus dat we nog zat eten hebben. Noël wil echter wel in de hut slapen dus we spreken we af om daar morgen om 09:00 weer klaar te staan. Tegenover de berghut waren ondertussen een tiental Aziaten tentjes aan het opbouwen om daar te overnachten, maar voor ze klaar zijn kunnen ze de boel weer afbreken omdat ze worden gespot door twee parkwachters die het hier duidelijk niet mee eens zijn. Wij gaan de uitdaging ook aan dus wij rijden een km verder en dan 200 meter de weg af naar links uit het zicht en zetten daar onze tentjes op. En nu maar hopen dat we kunnen belijven staan. Het plekje is in ieder geval weer goud waard dus nu maar duimen.  Fris is het hier natuurlijk ook maar met onze warme slaapzakken gaan we het wel weer overleven op deze 2200 meter hoogte. Nog even wat foto's gemaakt en een warme maaltijd naar binnen gewerkt en nu snel slapen! 

De laatste kilometers

Dit was verreweg de koudste nacht maar ondanks dat hebben we goed geslapen. Om negen uur vijfenveertig (3 kwartier te laat dus) staan we weer voor de berghut waar Noël heeft overnacht en rijden we verder. Na 15 minuten splitsen we echter weer op omdat we weer een onverharde pas tegen komen richting Coll de Labonette. Rick en ik gaan onverhard door en we spreken af dat we elkaar aan het einde van de dag bij de camping waar we vorige week begonnen weer treffen. Maar sneller dan verwacht komt Noël een pleintje op gereden waar wij een lekker broodje aan het eten naar binnen aan het werken zijn. Via de onverharde pas die wij zojuist hebben gereden hebben we namelijk een flink stuk afgesneden en zodoende komen we elkaar hier weer tegen. Het is wel weer van korte duur want al gouw gaan wij richting de onverharde Col du Parpaillon. Dit is misschien wel de meest bekende pas dankzij de tunnel die zich bovenaan de pas bevindt. Hier is het een stuk drukker en we komen zelfs mensen uit Wageningen tegen. Dit is voor ons de laatste geplande onverharde pas voor deze reis dus wel voldaan rijden we naar beneden. Nog even drie uur over het asfalt knallen en dan zijn we bij de camping. Hoe we het timen weet ik het niet maar tegelijkertijd met Noël komen we aan op de camping. Na kort overleg besluiten we meteen naar Nederland terug te rijden.Dus de motoren weer op de kar, nog even douchen en eten en op naar huis. De nacht weer tegemoet.